در گفت وگو با لینك بخر دات كام اعلام شد جهش مداری ماهواره های بومی با سامانه سامان-۱ به گزارش لینك بخر دات كام رئیس پژوهشكده سامانه های حمل و نقل فضایی پژوهشگاه فضایی ایران با اشاره به اینكه تست های خلا سامانه انتقال مداری در آزمایشگاه های زمینی این پژوهشگاه اجرایی شده است، اظهار داشت: علاوه بر آن تراسترهای ساخت این پژوهشگاه بمنظور كنترل وضعیت ماهواره ها در ساخت ماهواره ˮناهید-2ˮ به بهره برداری می رسد. رحیم احسانی در گفت و گو با ایسنا، ماموریت پژوهشكده سامانه های حمل و نقل فضایی را در حوزه حمل و نقل در فضا دانست و اظهار داشت: محصول نهایی ما در حوزه فضا ماهواره ای است كه در مدار قرار می گیرد. این ماهواره ها كه یا از نوع سنجشی و یا مخابراتی هستند، باید از روی زمین بلند شوند و در مدار مد نظر قرار گیرند تا سرویس های خودرا عرضه كنند. وی افزود: اگر ماهواره ها سنجشی باشند، دوربین هایی بر روی آن نصب است و در مدار مد نظر می گردند و در فواصل زمانی تصویرهای لازم را دریافت و به ایستگاه ها ارسال می كنند. این تصاویر بعد از پردازش در حوزه هایی چون ترافیك، پایش محصولات كشاورزی و پیش بینی آب و هوا مورد استفاده قرار می گیرند. احسانی، كاربردهای ماهواره های مخابراتی را در حوزه های صدا و سیما، ارتباطات تلفنی و اینترنت دانست و اشاره كرد: برای آنكه این ماهواره ها را در مدار قرار دهیم، نیاز به حامل هایی داریم كه این محموله ها را از زمین بلند كرده و در ارتفاع خاصی قرار دهند و این ماموریت بر عهده وزارت دفاع است. رئیس پژوهشكده حمل و نقل فضایی پژوهشگاه فضایی، توان مداری كشور را ۲۵۰ كیلومتر و در آینده نزدیك ۴۰۰ كیلومتر دانست و اشاره كرد: مدارهای مورد نیاز ما ۱۰ هزار تا ۳۶ هزار كیلومتر برای ماهواره های سنجشی و یا مخابراتی است و ضمن آنكه نیاز به جابه جایی هایی در جو داریم كه این ماموریت به پژوهشگاه فضایی واگذار شده است. احسانی افزود: در امتداد این ماموریت ما دو دسته محصول را تعریف كردیم كه یك دسته آن "سامانه های انتقال مداری" است كه نخستین این سامانه ها با عنوان "سامان۱" تعریف شده است. ماموریت این سامانه این است كه ماهواره ۱۰۰ كیلوگرمی را از ارتفاع ۴۰۰ كیلومتر به ۷ هزار كیلومتر انتقال دهد. این سامانه به توان بسیار بالایی نیاز دارد تا محموله ۴۰۰ كیلوگرمی را به ۷ هزار كیلومتری انتقال دهد. سامانه انتقال مداری سامان-۱ در پژوهشگاه فضایی وی تصریح كرد: برای اجرایی كردن این هدف، سامانه ای نیاز است كه هم خودش نیروی لازم را برای جابه جایی داشته باشد، بتواند ماهواره را از حامل تحویل بگیرد و ماهواره را در مدار مورد نظر ما كه ۷ هزار كیلومتر است، قرار دهد، ضمن آنكه كنترل پذیر و فرمان پذیر باشد؛ بدین جهت این سامانه باید مجهز به سیستم های مخابراتی باشد. احسانی با اشاره به اینكه دراین زمینه اقدام شده است و در پژوهشكده هم زیر ساخت های این سامانه به وجود آمده و هم علم و دانش مورد نیاز آنرا توسعه دادیم، اظهار داشت: تا آخر سال تست های لازم بر روی نمونه كیفی این سامانه انجام می شود، ضمن آنكه كلیه تست های زیرمجموعه آن مانند تست های كیفی آن انجام شده و نتایج خوبی را به دست آورده ایم. بگفته وی، دو تست زیر مداری "داخل جو" و "خارج از جو" بر روی این سامانه انجام شده است تا پیش از آنكه ماهواره بر روی آن به صورت عملیاتی نصب شود، عملكرد آن مورد ارزیابی قرار گیرد. این محقق، طراحی و ساخت این سامانه را گام بزرگی در زمینه افزایش توان فضایی كشور دانست و اظهار نمود: با اجرای پروژه ساخت "سامان ۱" زیر ساخت های خوبی در كشور به وجود آمد كه یكی از آنها ایجاد آزمایشگاه تست موتور خلا است. با این آزمایشگاه كه با همكاری دانشگاه های شریف و امیركبیر اجرایی شده، می توانیم موتور مورد نیاز این سامانه را در شرایط خلا بر روی زمین تست نماییم، بجای آنكه در فضا باشیم. رئیس پژوهشكده سامانه های حمل و نقل فضایی پژوهشگاه فضایی با تاكید بر اینكه دراین زمینه پروژه های مشترك دانشگاهی در مقاطع كارشناسی ارشد و دكتری با دانشگاه های برتر كشور مانند صنعتی شریف، امیركبیر، علم و صنعت و خواجه نصیر تعریف شد، اظهار داشت: نتایج مطالعات دانشگاهی در ساخت سامانه "سامان-۱" به بهره برداری رسیده است. همكاری پژوهشگران دانشگاهی و بخش خصوصی برای كسب فناوری فضایی وی به بیان نمونه های دستاوردهای دانشگاهی و شركت های فناور بخش خصوصی در این طرح پرداخت و تصریح كرد: برای موتورهای فضایی به آلیاژهای سبك نیاز داریم و سبك ترین آلیاژ تیتانیوم است، ضمن آنكه ما در این طرح به شكل هندسی كروی به دلیلهای فنی نیاز داشتیم تا بتوانیم بیشترین كارایی را از آن بگیریم. بر این اساس لازم بود كه ورق های تیتانیوم گرید یك و ۵ به صورت "كره" با قطر ۲۰ تا ۳۳ اینچ تبدیل گردد. تا چند سال قبل در كشور این توانمندی وجود نداشت، ولی پژوهشگران یكی از شركت های خصوصی با همكاری پژوهشگران دانشگاهی توانستند به تكنولوژی شكل دهی ورق تیتانیوم گرید ۵ دست یابند. احسانی، جوش دادن این ورق را دارای فناوری خاصی دانست كه به این فناوری نائل شدیم، افزود: تست این شكل كروی و ارزیابی آن در شرایط خلا از دیگر موفقیت های این طرح بوده است. بگفته وی، در گذشته سعی كردیم كه این كره تیتانیومی را از چین وارد نماییم، ولی به سبب شرایط تحریمی از ارائه این فناوری به ما امتناع شد و ما با توان پژوهشگران داخلی به نتیجه خوبی رسیدیم. ساخت موتورهای انرژی پایین احسانی با اشاره به اینكه در حوزه فضایی علاوه بر موتورهایی با انرژی بالا، نیازمند موتورهایی با انرژی پایین هستیم، در این زمینه توضیح داد: اگر بنا به دلایلی ماهواره ای كه به مدار تزریق شده است، از مدار خودش منحرف شد، باید بتوانیم با اعمال پالس و یا نیروی كمی، آنرا به مدار بازگردانیم و یا مدارهایی كه دارای فواصل كمی هستند، ماهواره را از یك مدار به مدار دیگری منتقل نماییم. وی افزود: علاوه بر آن برای كنترل وضعیت سامانه های انتقال مداری نیاز به موتورهای كوچكتری است تا بتوان تعادل را برقرار كرد كه اصطلاحا به این موتورها "تراستر" گفته می شود و طراحی و ساخت تراسترها را در كشور آغاز كردیم. احسانی افزود: ما در این طرح نسبت به طراحی تراستر گاز سرد (نیتروژن) و تراسترهای H2O2 كه اصطلاحا به آن تراستر "گرم" می گویند، اقدام نموده ایم. در تراسترهای سرد تنها پالس اعمال می شود، ولی در تراسترهای گرم، حتما یك واكنش شیمیایی رخ می دهد. مطالعات در زمینه طراحی و ساخت سه نوع تراستر گرم شامل "آب اكسیژنه H2O2 "، "هیدرازین" و "تك و دوپیشران" را آغاز كردیم. رئیس پژوهشكده سامانه های حمل و نقل فضایی تصریح كرد: در حوزه تراسترهای سرد، محصول عملیاتی و آماده شده است و در ماهواره "پارس-۱" مورد استفاده قرار می گیرد. وی با اشاره به اینكه در ماهواره "ناهید-۲"، تراسترهای گرم H2O2 این پژوهشكده كاربردی شده است، اشاره كرد: هم اكنون تست های مهندسی این محصول انجام شده و در مرحله تست های كیفی است. این محصول در ماهواره "ناهید-۲" مورد استفاده قرار می گیرد. احسانی، ایجاد آزمایشگاه تراسترهای تك و دو پیشران كه با هیدرازین كار می كنند را از دیگر اقدامات این پژوهشكده نام برد و اضافه كرد: هیدرازین ماده بسیار حساسی است، نیاز به آزمایشگاه خاص با سطح ایمنی و استاندارد بالا است و توانستیم با توان داخلی این آزمایشگاه را طراحی نماییم و محیطی را فراهم كردیم تا پژوهشگران بتوانند در این محیط تراستر را مورد ارزیابی قرار دهند. بگفته وی در این آزمایشگاه تست هایی بر روی تراسترها انجام شد كه برای نخستین بار در كشور انجام شده است. به گزارش لینك بخر دات كام به نقل از ایسنا، یكی از روش های ارسال ماهواره به مدار زمین، به خصوص مدارهای با ارتفاع بالا، استفاده از سامانه های انتقال مداری است كه در پژوهشكده سامانه های حمل و نقل فضایی پژوهشگاه فضایی ایران، با عنوان "سامان-۱" طراحی و ساخته شده است. این سامانه ها مجهز به سیستم ناوبری و كنترل كامل و مستقل یك سیستم پیشرانش كامل (با بازدهی بالا برای كاهش وزن)، سیستم توان و سخت افزار و كامپیوتر پرواز است. باتوجه به رها شدن سیستم انتقال مداری و ماهواره در مدار پارك توسط حامل، سیستم انتقال مداری وظیفه پایدارسازی، دفع اغتشاشات پس از رهاسازی و در نهایت تزریق دقیق ماهواره در مدار را بر عهده دارد. ماموریت نخستین سامانه انتقال مداری، انتقال یك ماهواره ۱۰۰ كیلوگرمی از مدار پارك با ارتفاع ۴۰۰ كیلومتری به یك مدار بیضوی با ارتفاع اوج ۷۰۰ كیلومتر و حضیض ۴۰۰ كیلومتری تعیین شده است. باتوجه به مستقل بودن سیستم انتقال مداری از حامل، امكان انجام ماموریت های مختلف با مدار مبدا و مقصد مختلف برای این سیستم وجود دارد. پروژه "سامان-۱" نخستین تجربه جدی كشور در حوزه انتقال مداری و تغییر شیب مداری است. منبع: لینك بخر دات كام 1398/11/20 14:01:59 5.0 / 5 2691 تگهای خبر: اینترنت , تكنولوژی , سرویس , سیستم این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط افشای اطلاعات دولتی سوئیس در یک حمله سایبری هوش مصنوعی دروغ گفتن و فریب دادن سازندگانش را یاد گرفت صفر تا صد هوش مصنوعی جدید اپل از بی نیازی از اینترنت تا ترجمه همزمان دعوای ترامپ و ایلان ماسک به ضرر استارلینک می شود؟ نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۵